Joko : “Assalamualaikum mbak, dewean wae?”
PhaNchi : (Bingung) “Haiya, wa’alaikumsalam. Kowe sopo, ha? Wes ruh aku karo mbak iki isih takok.” (karo nunjuk Nurlele)
Joko : “Uduk. Aku duduk Ohang. Aku Joko, Joko Wipupu. Mbak sopo?”
Nurlele : (ndehem banter jan) “Hak’akhem hem hem”
Joko : “Nyapo, Nurlele? Keselak gajah? Ki lho,ngombe parameg” (ngekekne obat parameg)
Nurlele : (njukuk karo kesel)
Joko : “Sopo jenenge, mbak? Kok meneng?”
PhaNchi : (mangap) “Aku? Jenengku Pha Nchi Tan, ma.”
Joko : (ngomong alon) “Rupane uayu. Tapi jenenge? Mbok panci coy. Rasisan dandang??”